Theemomentje

Zo, eindelijk een momentje gevonden om te gaan zitten op de bank in de serre, met een dampende kop thee. Net scheen de zon nog, maar nu hoor ik de regen zachtjes op het serre dak. Deze theemomentjes zijn schaars, dus zal ik er extra van genieten. Om de zoete smaak van de rooibos iets op te frissen heb ik er een citroen schijfje bij gedaan. Heerlijk! Ik mijmer wat weg en in gedachten zie ik de tekst op de zwarte auto weer voor me waar ik vanmorgen letterlijk even bij stil had gestaan: “herinneringen uit het verleden, kleuren het heden.” Deze tekst stond niet zomaar op een auto, het was een auto van een uitvaartcentrum. “Mooi” dacht ik en liep verder. En nu, kijkend naar buiten, met nog in gedachten die tekst, zie ik zoveel mooie kleuren. En bij al die mooie kleuren komen herinneringen boven. Zoals m’n jongste dochtertje die laatst in de perenboom vol bloesem was geklommen en riep: “Mam! Kom kijken! Er zitten bloesjes in de boom!!!”.

Ik neem nog een slok van de thee. Ik proef het zoete van de rooibos en tegelijk het zure van de citroen. Is het leven niet precies zo? Het zoete en het zure liggen vaak zo dicht naast elkaar. Vreugde naast verdriet, geboorte naast sterven, zon naast regen. Ik kijk vanaf de bank naar de lucht. Ik geloof het bijna niet, maar er verschijnt zowaar een regenboog boven mij. Wow, daar wordt ik stil van… zoveel mooie kleuren die mij eraan herinneren dat het regent, maar dat tegelijkertijd de zon schijnt!